Thursday, May 6, 2010

მაჰილლა

მიწაზე ვდგავარ, შემეკვეცა ოცნების ფრთები
და ცოდვებისთვის თითქოს უკვე აღარც მსჯის ღმერთი,
დასამალავად კალამთანაც მაცვია თეთრი
და გასაჩეხად, აჰა! მზად მაქვს მარცხენა მკერდი!

ჩამოვიცილე როგორც ტკბილი სიცრუე - ლიბრი
ფარ-ხმალის ნაცვლად დასაგდებად ვუყურებ კალამს,
გაქრა პაოლო, პირამიდის თეთრი ვერლიბრი,
ვერ აფრიალებს ნელი სიო ცეცხლისფერ ალამს.

გადღაბნილ ღიმილს შევაგებებ რითმების სალამს,
გავარღვევ ბადეს, ჩემს თვალებთან გაწოლილ სამანს,
მოცარტი - ნოტებს, რაფაელი მოისვრის ყალამს...
დროების რკალი ჩემ გარშემოც შემოკრავს ალყას.

მეც, ჩემს მაჰილლას გავაყოლებ ცრემლიან ქარებს
და როგორც წამებს - ჩემ მახლობლად ჩაფრენილ რაშებს
ჩვევია - ისე, მეც მიწაზე დავიწყებ თარეშს.

უბადრუკ რწმენას დავატოლებ კვლავ მდოგვის მარცვლებს
და ჩამქოლავენ ალბათ ისევ კათაკმევლები
მაგრამ უფალო! ვიცი შევძლებ რასაც მავალებ!
სანამ ფერფლებად დედამიწას გადავევლები.



6 maisi 2010

2 comments:

  1. ნუ მოკლედ, ტიციანი ოცდამეერთე საუკუნეში!

    ReplyDelete
  2. :)) momewona.tan dzalian..ro ar damewera ar shemedzlo..ese gaagrdzele!!

    ReplyDelete